KEMURUNGAN VS DIABETES

Rasa sedih sekali-sekala adalah perkara biasa. Tetapi sesetengah orang merasakan kesedihan yang berpanjangan. Kehidupan seolah-olah tiada harapan. Jika ada dalam kalangan anda menghadapi keadaan ini untuk berhari-hari lamanya selama dua minggu atau lebih, ini adalah tanda kemurungan yang serius.

ADAKAH DIABETES PUNCA KEMURUNGAN?

Majoriti penghidap diabetes tidak menghadapi kemurungan. Tetapi kajian menunjukkan bahawa orang yang menghidap diabetes mempunyai risiko yang lebih tinggi untuk menghadapi kemurungan daripada orang tanpa diabetes. Sehingga kini, masih tiada jawapan yang mudah tentang keadaan ini.

Tekanan daripada pengurusan diabetes harian boleh terjadi. Anda mungkin merasa bersendirian atau diasingkan daripada rakan-rakan dan keluarga anda disebabkan semua kerja-kerja tambahan ini.

Jika anda menghadapi komplikasi kencing manis seperti kerosakan saraf, atau jika anda menghadapi masalah mengawal tahap gula dalam darah anda seperti yang anda inginkan, anda mungkin merasa seperti anda kehilangan kawalan kencing manis anda. Walaupun hanya ketegangan antara anda dan doktor anda boleh membuatkan anda rasa kecewa dan sedih.

Sama seperti penafian, kemurungan boleh membawa anda ke dalam kitaran yang kurang baik. Ia boleh menghalang anda untuk melakukan penjagaan diri yang baik. Jika anda tertekan dan kurang bertenaga, kemungkinan anda akan menganggap tugas-tugas seperti ujian gula darah yang tetap terlalu berlebih-lebih. Jika anda berasa bimbang sehingga anda tidak boleh berfikir dengan baik, ia akan menjadi sukar untuk anda menetapkan diet yang baik. Anda mungkin tidak mahu makan sama sekali. Sudah tentu, ini akan memberi kesan kepada tahap gula dalam darah anda.

MENGESAN KEMURUNGAN

Mengesan kemurungan adalah langkah pertama. Yang kedua adalah mendapatkan bantuan.

Jika anda merasa sangat sedih, periksa tanda-tanda ini:

• Hilang keseronokan - Anda tidak lagi mengambil kisah dalam melakukan perkara yang anda suka.
• Perubahan dalam corak tidur - Anda mempunyai masalah tidur, anda kerap bangun pada waktu malam, atau anda ingin tidur lebih daripada biasa, termasuk di siang hari.
• Bangun awal - Anda bangun lebih awal daripada biasa dan tidak boleh kembali tidur.
• Perubahan selera makan - Anda makan lebih kurang daripada biasa, menyebabkan pertambahan berat badan yang cepat atau penurunan berat badan.
• Masalah menumpukan perhatian - Anda tidak boleh menonton program TV atau membaca artikel kerana pemikiran atau perasaan anda terganggu.
• Kehilangan tenaga - Anda merasa letih sepanjang masa.
• Gemuruh - Anda selalu merasa begitu bimbang anda tidak boleh duduk diam.
• Rasa bersalah - Anda rasa anda "tidak pernah berbuat apa-apa yang betul" dan bimbang bahawa anda menjadi beban kepada orang lain.
• Kesedihan pada waktu pagi- Anda rasa terlalu sedih pada waktu pagi daripada waktu-waktu lain pada sepanjang hari.
• Terfikir untuk membunuh diri - Anda rasa anda mahu mati atau berfikir tentang cara-cara untuk mencederakan diri sendiri.

Jika anda mempunyai tiga atau lebih daripada gejala-gejala ini, atau jika anda mempunyai hanya satu atau dua tetapi telah merasakan kesedihan selama dua minggu atau lebih, ia adalah masa untuk mendapatkan bantuan.

MENDAPATKAN BANTUAN

Jika anda mendapat tanda-tanda kemurungan, jangan merahsiakannya. Pertama, berbincang dengan lebih lanjut dengan doktor anda. Mungkin terdapat penyebab fizikal untuk kemurungan anda.

Kawalan tidak baik terhadap diabetes boleh menyebabkan gejala seperti kemurungan. Pada siang hari, gula darah tinggi atau rendah boleh membuatkan anda berasa letih atau bimbang. Tahap gula dalam darah yang rendah juga boleh menyebabkan rasa lapar dan makan terlalu banyak. Jika anda mempunyai gula darah yang rendah pada waktu malam, ia boleh mengganggu tidur anda. Jika anda mempunyai gula darah yang tinggi pada waktu malam, anda boleh bangun kerap untuk membuang air kecil dan kemudian berasa letih pada siang hari.

Sebab-sebab fizikal lain kemurungan termasuk yang berikut:

• Alkohol atau penyalahgunaan dadah
• Masalah tiroid
• Kesan-kesan sampingan daripada sesetengah ubat-ubatan

Jangan berhenti mengambil ubat tanpa memberitahu doktor anda. Doktor anda akan dapat membantu anda mencari tahu apakah masalah fizikal yang menjadi punca kesedihan anda.

RAWATAN KESIHATAN MENTAL

Jika anda dan doktor anda menolak sebab-sebab fizikal, doktor anda berkemungkinan besar akan merujuk anda kepada pakar. Anda mungkin boleh bercakap dengan seorang pakar psikiatri, ahli psikologi, jururawat psikiatri, pekerja sosial berlesen klinikal, atau kaunselor profesional. Malah, doktor anda mungkin sudah bekerjasama dengan pakar kesihatan mental untuk pasukan rawatan kencing manis.

Semua pakar kesihatan mental ini boleh membimbing anda melalui fasa kemurungan. Secara umum, terdapat dua jenis rawatan:

• Psikoterapi, atau kaunseling
• Ubat anti-kemurungan

Psikoterapi

Psikoterapi bersama ahli terapi terlatih boleh membantu anda mengenalpasti masalah-masalah yang membawa kepada kemurungan. Ia juga boleh membantu anda mencari jalan untuk mengurangkan masalah ini. Terapi mungkin untuk jangka pendek atau jangka panjang. Anda perlu memastikan anda berasa selesa dengan ahli terapi yang anda pilih.

Ubat

Jika anda dinasihatkan untuk mengambil ubat, anda perlu berunding dengan seorang pakar psikiatri (seorang doktor perubatan dengan latihan khas dalam mendiagnosis dan merawat gangguan mental atau emosi). Pakar psikiatri adalah satu-satunya pakar kesihatan mental yang boleh menetapkan ubat dan merawat sebab-sebab fizikal kemurungan.

Jika anda memilih untuk mencuba ubat anti-kemurungan, berbincang dengan pakar psikiatri dan pakar penjagaan kesihatan anda tentang kesan-kesan sampingan, termasuk bagaimana ia mungkin memberi kesan kepada tahap gula dalam darah anda. Pastikan doktor akan berunding mengenai setiap penjagaan kesihatan anda apabila diperlukan. Ramai orang telah berjaya mengatasi masalah ini dengan gabungan ubat-ubatan dan psikoterapi.

Jika anda mempunyai tanda-tanda kemurungan, jangan menunggu terlalu lama untuk mendapatkan bantuan. Jika doktor anda tidak boleh merujuk anda kepada seorang pakar kesihatan mental, hubungi organisasi social psikiatri tempatan, pakar psikologi atau kaunselor kesihatan mental.